به گزارش راه صنعت، بررسی‌های یک پژوهش نشان می دهد که اعتبار در نظر گرفته شده برای صندوق‌های بازنشستگی در سال ۱۴۰۴ نسبت به سال جاری رشد ۷۱ درصدی را تجربه کرده و به حدود ۷۷۷ هزار میلیارد تومان رسیده است.

این مبلغ معادل ۱۷.۱ درصد مصارف بودجه عمومی سال آینده است. در سال‌های گذشته یکی از مهمترین ریشه‌های نابسامانی‌های اقتصاد کلان و تورم‌های بالا و مزمن، کسری بودجه فزاینده دولت بوده است. در چنین شرایطی بحران صندوق‌های بازنشستگی نیز موجب شده تا وابستگی آن‌ها سال به سال به بودجه عمومی دولت افزایش یابد.

افزایش وابستگی صندوق‌های بازنشستگی به صندوق‌های دولت از ۲ جنبه زیان بار است. ابتدا آنکه با افزایش تعهدات دولت در زمینه پرداخت حقوق بازنشستگان، منجر به تعمیق کسری بودجه شده و نتایج این مسئله مانند تورم زندگی بازنشستگان را تحت تاثیر قرار می دهد.

از سوی دیگر این وابستگی موجب می شود تا صندوق‌ها به دلایلی مانند محدودیت‌های مالی دولت، توانایی افزایش حقوق بازنشستگان متناسب با تورم را نداشته باشند.

این در حالی است که اگر صندوق‌ها مستقل باشند و سرمایه‌گذاری‌های سودآوری داشته باشند، می‌توانند از دارایی‌های خود برای تنظیم افزایش مستمری‌ها استفاده کنند و قدرت خرید بازنشستگان را حفظ کنند.

در شرایط فعلی، بسیاری از بازنشستگانی که باید بر اساس میزان حق بیمه‌ای که در سال‌های گذشته پرداخت کرده‌اند، حقوق بازنشستگی خود را از صندوق مربوطه دریافت کنند، مجددا به حقوق بگیر دولت تبدیل شده‌اند.

به همین دلیل انجام اصلاحات ساختاری با هدف کاهش وابستگی این صندوق‌ها به بودجه با توجه به افزایش جمعیت سالمندان در آینده ضروری به نظر می رسد.